نیمه شب هنگامیکه درخشندگی ستارگان بحد اعلا میرسد.  عاشقان از خواب مرگبار برمیخیزند.  آن هنگام که مهتاب در نهایت زیبائی و دلدادگی میدرخشد پرستندگان زیبایان جهان چون مجسمه های بیروح ویا زندانیان فراموش شده روح تازه در بدنشان میدمد.  زمانیکه گورستانهای دور افتاده در سکوت شب فرو میروند درخشش نور مهتاب مردگان را آرام از قبور پر از ظلمت خود بیرون میکشد.  من نیز این سایه های سرگردان را آهسته آهسته  تعقیب میکنم و به دنبال گمشده زیبای خود به حرکت می آیم میگویند : تماشای مهتاب اثر شوریدگی خاصی در تماشاچی بوجود     می آورد آنان  نمی دانند که تماشای چشمان تو در شب مهتاب چه غوغائی در دل تماشاگر بوجود می آورد کاش چون من عاشق شیدائی بودند واثر سوزاننده این نگاههای درخشنده تو را بچشم میدیدند و بجان دل می خریدند. { یاس }